Op de drempel van november rooien we het laatste perceel suikerbieten. Met de zon erbij is het genieten. Ze komen er mooi uit. Machinist Jitze Kloosterman helpt ons deze keer de klus te klaren.
Voor tarwe zaaien is het net te nat. Hier speelt het ons parten dat we niet ploegen. De gewoelde grond ligt er mooi bij, maar blijft daardoor langer nat dan geploegd land.
Verderop in het veld is nog meer te beleven. Met twee kranen, een dumper en een rupsdumper wordt aangevoerde grond gebruikt om percelen verder te optimaliseren.
Als het landwerk (zo goed als) klaar is, is het tijd om schoon te maken. Met man en macht wassen, boenen en spuiten we de machines weer schoon.
Ondertussen wordt weer een vrachtwagen met pompoenen geladen door de mannen van Doorgrond.nl. We houden een paar kisten vol achter. Daar kun je met een laser-apparaat leuke dingen mee doen.
Nu de gewassen van het land zijn, en november op de kalender staat, is het ook de week van Dankdag. Een moment om onze handen te vouwen en te danken. Te danken voor alles wat mocht groeien en bloeien, voor al het werk wat gedaan mocht worden, voor de kracht en moed die werd gegeven om te zaaien, verzorgen en oogsten. Te danken ook voor mensen die er waren, met handen om te helpen, met woorden om te bemoedigen. Te danken dat wij, met onze voeten in de vette klei, altijd weer thuis mogen komen bij onze vader.
Mijn God, ik kom naar U, dan ben ik veilig.
Ik heb het U gezegd, en blijf het zeggen:
Ik heb U nodig, Heer,
De rest is overbodig.
Mijn God, U vult mijn bord, U vult mijn beker.U hebt iets moois bedachtEn straks is het van mij.U houdt mijn hele leven in uw handenEn ik kom goed terecht,Want dat hebt U gezegd.
Bekijk het bericht op Facebook voor meer foto’s bij dit verhaal.
7 november 2021